Einkasýning Hjördísar Frímann

í Ketilhúsinu á Akureyri

maí/júní 2013

​
 

„Ég byrjaði að mála fyrir tæpum 30 árum síðan,- eða á síðasta námsári mínu í Fagurlistaskólanum í Boston 1985. Fram að þeim tíma, á fyrstu þremur árunum, lærði ég aðallega ljósmyndun og reyndi líka eitthvað fyrir mér í grafíkinni. En svo var það eins og fyrir einskæra tilviljun, síðasta árið mitt í skólanum, að ég kíkti við í málaradeildinni og átti satt að segja ekki afturkvæmt. Ljósmyndavélin gleymdist í skápnum og við tók lítríkur og hömlulaus tími við að mála. Allt var látið flakka, lítið spáð í endanlega útkomu og dugði ekkert minna en risastórir flekar sem ekkert mál var að fylla upp á einum eftirmiðdegi.

Nú í dag eru vinnubrögðin allt önnur og þó, - að byrja á málverki er enn eins og að leggja af stað í leiðangur þar sem áfangastaður er ókunnur. Ég skissa aldrei fyrir brottför, byrja hratt og nota alla liti, stundum mála ég fígúratívar myndir, stundum form, eða bæði. Ég fer í allar áttir og lendi oft á villigötum. Stundum er ég spurð að því hvort ég sé nú búin að skipta um stíl, en það geri ég oft á dag!
 

Þessa dagana, vikurnar og mánuðina er ég mjög upptekin af, og bókstaflega elska, að mála form! Áfangastaður er enn ókunnur, stundum tek ég mér far með spor-vagninum eða ef það hentar mér betur svíf ég um í loftbelg. Allt eru þetta spor í áttina.“

​

​